سهم من از بوسه باد..

 

بوسه باد خزونی با هزار نامهربونی..

زیر گوش برگ تنها میگه طعمه خزونی..

 برگ سبز و تر و تازه رنگ سبزش رو می بازه..

غرق بوسه های باده..

وحشت روزهای تازه میکًنه دل از درخت ها میشه آواره کوچه..

کوچه ای که یادگار روزهای رفته و پوچه..

میشینه گوشه کوچه چشم به آسمون میدوزه..

میکنه یاد گذشته دلش از قصه میسوزه..

یاد باد یادگذشته… شاد باد…

این دل زرد و تهی ...در حسرت دیدار باد..

یاد روزایی که کوچه زیر سایه ی تنم بود..

 مهربون درخت عاشق، مست عطر نفسم بود..

 سهم من از بوسه باد..

 چی بگم ای داد و بیداد..  

همه زردی و تباهی..

مردن و رفتن از یاد....